अनी म कसरी फरक ?

संसारिक बन्धनबाट म मुक्ति चाहन्छु पिर मलाई मात्रै, व्यथा मेरै मात्रै झैँ लाग्थ्यो यहाँ त हर मान्छे पिरिएका रहेछन हर मान्छे व्यथामा साधियेका रहेछन पिल्साइ उस्तै रहेछ रुवाइ उस्तै रहेछ अनी म कसरी फरक ? आफैलाई अरु भन्दा फरक देख्थे यो फरक देखाइ नभै बस् फरक सम्झाइ रहेछ जुना झुटो रहेछ बिल्कुलाई झुटो नत्र म पनि अरु झैँ किन तड्पिन्छु आफ्ना व्यथा सुनाउन किन लोभिन्छु कसैको सामिप्यता र माया पाउन सबैलाई झैँ माया चाहिने ,सबैलाई झैँ आफ्ना व्यथा सुनाउनु पर्ने भए अनी म कसरी फरक ? हुन त अरुले झैँ, तिम्रा व्यथा सुन्छु भन्ने पनि पाए सुनिदिउला झैँ गर्ने पनि पाए तर अथक्कै अरुकझैँ, नबिनाता बिना । सुनाउनु र नसुनाउनु बिचको अन्तर सागरमा अर्को एक लोटा पानी थाप्नु जत्तिकै पाए सबै उस्तै भए अरुका झैँ, त्यसैले यता उति हेर्छु, खोज्छु आफैलाई म को हु, किन छु यहाँ प्रश्न तेर्सार्छु आफैलाई न फरक देख्छु,न आफ्नै परिचय भेट्छु , न आफु हुनुको मतलब नै यस्तै किरा फट्याङ्र्गा सारी हुनु छ भने किन हुनु यहाँ, किन बाच्नु यसरी तसर्थ संसारिक बन्धनबाट म मुक्ति चाहन्छु