अस्तित्व भाग ३

By:Sushmita Shrestha 

sushmiishrestha@gmail.com

Thaiba,Lalitpur

उत्तर बिहिन पश्न

उहाले मेरो कपाल सुम्सुमाइरहदा मलाई आनन्द महसुस भयो अनि डर पनि हरायो ।।मेरो मनमा अब अनेकौ कुराहरु खेल्न थाल्यो, हजारौ प्रश्न हरु उठ्न थाल्यो ।। के मेरो नाम साच्चिकै सजिना हो त?? अनि सौरव र मेरो सच्चिकै पहिला देखि नै चिनाजानी थियो त?? मलाई किन केहि कुरा याद आउदैन ?? सौरवको कुरा बिस्वास गरु की न गरु ?? न गरु त कहाँ खोज्न जाउँ म मेरो आफ्नै पहिचान, मेरो आफ्नै नाम?? कसलाइ सोध्न जाउ म मेरो नाम के हो, म को हू भनेर?? यस्तै सोच्दा-सोच्दै म कतिखेर निधाए मलाई थाहा नै भएन ।।

त्यहि दिन साझ ५ बजे तीर मेरो आखा खुल्यो यस्तो लाग्दै थियो की भखर बिहानी भएको छ ।। म उठ्न खोजे तर फेरि मेरो सरीर पहिले जस्तै दुख्यो अनि म “आ” भनेर कराए, आइसा भाउजु त्यहि नजिक हुनुहुदो रैछ उहाँ र अर्को एकजना नर्स मेरो नजिक आउनु भयो ।। नर्सले मलाई समात्नु भयो र आइसा भाउजुले मेरो सिरानी मिलाएर मलाई अली सजिलो सङ्ग बस्न सक्ने बनाइदिनु भयो ।। त्यस पछि मैले भाउजुलाइ हेर्दै “म तपाइलाइ भाउजु भनु की डॉक्टर भनु” भने, उहाले “तिमीलाइ जे भन्न मन लाग्छ भन, तर मलाई चाहि डॉक्टर भन्दा भाउजु नै भनेको खुसी लाग्छ” भन्नु भयो । मैले पनि “त्यसो भए म भाउजु नै भन्छु नी है” भने।। उहाले मेरो टाउकोमा हात राख्दै हुन्छ भन्नु भयो अनि “अहिले तिमीलाइ कस्तो छ भनेर सोध्नु भयो ।।” मैले ठिकै छ भने ।। उहाले अहिले मेरो काम छ यहाँ भएको सबैको चेकउप गर्नु छ म यतै हुन्छु केहि पर्यो भने बोलाउनु म आउछु भन्नु भयो ।। मैले भाउजु सौरव खोई बोलाइदिनु न प्लीज भने उहाले सौरव त अहिले operation ward मा हुनु हुन्छ अब २५ मिनेटमा आउनु हुन्छ, तिमी एकछिन आराम गर न है भन्नु भयो ।। मैले हुन्छ भनेर सुते ।।

त्यस्तै ३० ३५ मिनेट पछि सौरव मेरो नजिक आउनु भयो अनि मेरो कपाल सुम्सुमाउदै भन्नुभयो के भयो मेरो रुन्ची बिहान सम्म मलाई चिन्दिन भन्नेले अहिले त मलाई खूब सम्झिरहेकी छे भन्ने सुचना आयो त ।।” मलाई उठेको देखि एकदम भोक लागिरहेको थियो त्यसैले उहाँले बोलिसक्नु बितिकै मैले सौरव भने उहाले हजुर रुन्ची भन्नु भयो मैले सानो अनि डराएको श्वरमा मलाई भोक लाग्यो भने उहाले अरेरे अनि किन डराएर भनेकी रुन्ची ल एकछिन रुक है म क्यानटिन बाट खाना लिएर आउछु भन्नु भयो ।। १० मिनेत पछि उहाँ हातमा कचौरा लिएर आउनु भयो,, त्यसमा सुप रहेछ ।। उहाले आफ्नै हातले खान्दिनु भयो ।। एकचम्चा मात्र के खा’को झन्दै उल्टी आएन, कस्तो तितो अनि नमिठो भनेको उहाले त्यसो भनेर कहाँ हुन्छ यो सबै खाने औषधि खाने अनि चाडो निको भएर घर जाने भन्नु भयो ।। घर भन्नु बितिकै याद आयो मलाइ त मेरो घर कहाँ हो नै याद छैन मैले सौरवलाइ सोधे मेरो घर कहाँ हो ?? पछाडि बाट आवाज आयो “सौरवको घर नै तिम्रो घर हो तिमी र सौरव सानै देखि सङ्गै बसेको तिम्रो आमा बाबाले तिमीलाइ सौरवको जिम्मा लगाएर भगवानको घर जानु भयो” भनुभयो, बोल्नुहुने सौगात दादा रैछ ।। त्यतिकैमा सौरवले मलाई सुप खुवाउन लाग्नु भयो म मुख बिगार्दै सुप खान लागे अनि त्यो सकाएर औषधि पनि खन्दिनु भयो ।। सुप नमिठो भनेको त सुप भन्दा नमिठो त औषधि थियो ।। अनि मलाई सौरवले औषधि खान्दिएर दाइ भाउजुलाइ भन्न लाग्नु भयो तिमीहरु घर जाउ म सजिना सङै बस्छु, मेरो घरको चाबी पनि लिएर जाउ अनि भोली आउदा मेरो त्यो कालो jacket लेराइदेउ है भनेर ।।त्यसपछि दाइ भाउजु ok बाई, टेक कियर सजिना गेट वेल सून भन्दै जानु भयो ।।